Odbywający się w ciemni proces wywoływania nowych obrazów, naświetlonych wcześniej na fotograficznej kliszy pozwala myśleć o gejowskim darkroomie jako przestrzeni wywoływania nowych relacji międzyludzkich i redefiniowania pojęć sztywno określających role społeczne i tożsamości jednostkowe, coraz mniej dopasowanych do współczesnej, płynnej rzeczywistości. O alternatywnej przestrzeni polityczności, która stroniąc od wiecowych haseł czy radykalnej publicystyki, w intymnym zaciszu klubu niepostrzeżenie modyfikuje przyjęte kategorie, nawyki, stosunki społeczne i kulturowe.
Projekt składa się z serii fotografii przedstawiających puste wnętrza klubowych darkroomów, wykonanych nad ranem po opuszczeniu klubu przez uczestników, a przed jego posprzątaniem. Chodzi o pokazanie tej przestrzeni z jej spokojną, choć zarazem niepokojącą energią, niejako ciepłą jeszcze od działań obecnych przed chwilą ludzi. O zajrzenie do środka tego, co zwykle głęboko ukryte, a w związku z tym obłożone niedopowiedzeniami i stereotypowymi wyobrażeniami kulturowymi i wizualnymi – tym razem jednak bez egzaltowanej pruderii lub fałszywej odwagi. O przyjrzenie się fizycznym, przestrzennym uwarunkowaniom alternatywnego sposobu przekształcania rzeczywistości. Zdjęcia zawarte w „Darkroomie” są obietnicą nowego spojrzenia na seksualność rozpiętą między mistyką i nihilizmem.
Eseje: Olga Tokarczuk, Alexander García Düttmann
Dokumentacja książki: BLOK Foundation
